เตรียมตัวเดินป่าอย่างไร

 เตรียมตัวเดินป่าแบบไหน อย่างไร

ในป่าอนุรักษ์ทุกที่เขาจะทำเส้นทางเดินป่าหรือที่เรียกว่า "เส้นทางศึกษาธรรมชาติ" ไว้สำหรับผู้คนที่สนใจ

เข้ามาเรียนรู้เกี่ยวกับป่าระยะทางสั้นๆครับประมาณ 1-3 กิโลเมตร ภายในเส้นทางเดินก็จะมีจุดที่น่าสนใจบอกเล่าเรื่องราวของธรรมชาติที่เกื้อกุลต่อกัน อย่างเช่น สภาพป่า,จอมปลวก,เฟิน,ประโชน์ของต้นไม้ที่ล้มตาย,โป่งดิน,น้ำซับอย่างนี้เป็นต้นครับ

        ภายในพื้นที่เขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาแผงม้ามีเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติอยู่่ที่จุดสกัดเขาสูงมีระยะทางเดินประมาณ 2 กิโลเมตร ครั้งหลังสุดผมเห็นพ่อ-แม่หลายครอบครัวจับกลุ่มกันพาลูกๆมาเดินศึกษาธรรมชาติกันอย่างสนุกสนาน วัตถุประสงค์จริงๆของเส้นทางศึกษาธรรมชาติก็คือให้บริการกับบุคคลทั่วไปครับ ที่สนใจอยากจะเรียนรู้ อยากเดินทางในป่า

        

        เมื่่อท่านได้ขออนุญาติและได้รับอนุมัติให้เข้าไปเดินศึกษาธรรมชาติเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เดินทางเข้ามาในพื้นที่ป่าที่ท่านต้องการเดิน จะมีเจ้าหน้าที่คอยให้การต้อนรับ แนะนำสถานที่ แนะนำการแต่งกายว่าต้องใส่เสื้อผ้า กางเกงขายาวที่เราใส่แล้วเดินสบาย ใส่รองเท้า(ห้ามใส่รองเท้าแตะเด็ดขาด) ถุงเท้าถ้าพื้นที่ที่มีทากก็ควรใส่ถุงกันทากด้วยนะครับ หมวกหรือผ้าพันหัวคอยซับเหงื่อก็ต้องมี

        อุปกรณ์ของใช้ที่ต้องเตรียมสิ่งแรกเลยครับ น้ำดื่มกะเอาว่าระยะทางเดินกี่ชั่วโมงอันนี้สอบถามพี่ๆเจ้าหน้าที่ได้ ห่อข้าวถ้าช่วงเวลาเดินอยู่ในระหว่างช่วงเที่ยงอย่าลืมติดไปด้วย ขนมขบเคี้ยวในช่วงระหว่างหยุดพักเผื่อพี่ๆเจ้าหน้าที่ด้วยก็จะดีมากครับอันนี้พูดเล่นอย่าถือสาครับ

        เมื่อท่านเริ่มออกเดินทาง เห็นทางเดินสะดวกและเดินสะบายก็อย่าได้เดินแซงหรือเดินนำหน้าเจ้าหน้าที่โดยเด็ดขาดครับ อันตรายในป่ามีทุกก้าวย่าง สัตว์ป่าที่เป็นอันตรายต่อเรามีทั้งมองเห็นและมองไม่เห็น สัตว์ใหญ่อย่างเช่น เสือ หมี ช้าง กระทิง พวกนี้ถ้าได้กลิ่นคนจะหลบหนีเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้าวันใดที่เขาได้รับบาดเจ็บมักจะซุ่มซ่อน เมื่อเราเข้าใกล้เกินกำหนดสัญชาตระวังไพรป้องกันตัวของเขาจะจู่โจมเราทันที ส่วนสัตว์เล็กๆและต้นไม้มีพิษ อย่างเช่น มด เห็บ หมัดป่า ขนบ้งเราจะมองไม่ค่อยเห็นตัวพวกมัน เมื่อมันเกาะรองเท้าหรือกางเกงได้แล้วจะค่อยๆไต่หาช่องว่างเข้าไปกัดเกาะตามร่างกายเรา ส่วนทากไม่ต้องกลัว เรามองเห็นและมีถุงเท้คอยป้องกัน ต้นไม้หานช้างร้อง อย่าได้เผลอไปจับต้องถูกใบของมัน พวกนี้จะมีพิษต่อผิวหนังทำให้เจ็บปวด แสบ คัน อารมย์เดินป่าก็จะสูญเสียไปครับ

        เมื่อถึงจุดพักเหนื่อย ตรงนี้สำคัญเป็นอย่างมากครับเพราะทุกคนจะนำอาหารออกมากินแก้เหนื่อยกัน พอน้ำหมดขวด ขนมหมดถุงอย่าได้ทิ้งถุงและขวดเปล่าเป็นอันขาด เก็บใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยครับนำออกมาด้วย ถ้าทิ้งไว้พวกนี้จะกลายเป็นสิ่งแปลกปลอมของป่า เผลอๆถุงใส่ขนมที่ทิ้งไว้สัตว์ป่าได้กลิ่นหลงกลืนกินเข้าไปมันไม่ย่อยแล้วไปอุดท่อทางเดินอาหารในที่สุดสัตว์ป่าก็ผอมโซตายครับ

        รายละเอียดปลีกย่อยจากป่าเขาแผงม้ายังมีอีกมากมายครับ ระหว่างพักหรือเดินก็สามารถสอบถามพี่ๆเจ้าหน้าที่ได้ตลอดเส้นทาง แต่การพูดคุยให้อยู่ในกรอบกติกาของป่าครับ อย่าเสียงดังเกินจนสัตว์ป่าเตลิดเปิดเบิงหนีแบบไม่คิดชีวิต แต่อย่างไรก็ตามหากท่านกำลังเดินอยู่ที่ป่าเขาแผงม้าโอกาสที่จะพบห็นสัตว์ป่ามีค่อนข้างมากครับ แค่ร่องรอยที่อยู่ตามเส้นทางก็ทำเอาตื่นเต้นไปตลอด

        

        นี่เป็นเรื่องราวเล็กๆที่ผู้เขียนได้เรียนรู้จากประสบการณ์การเดินทางในป่ายาวนาน ยังมีเรื่องราวในป่าอีกมากมายที่อยากจะนำมาเขียนเล่าผ่านตัวหนังสือครับ สิ่งที่ต้องปฏิบัติเมื่ออยู่ในป่าก็คือ เชื่อฟังเจ้าหน้าที่ ห้ามส่งเสียงดังรบกวนสัตว์ป่า ห้ามทิ้งขยะในป่าโดยเด็ดขาดครับ ปฏิบัติได้ 3 ข้อนี่ท่านไปเที่ยวป่าไหนธรรมชาติคงโห่ร้องต้อนรับท่านด้วยความยินดีปรีดา................................................................สวัสดีครับผม