ลาดตระเวนป่าภูเขา ตอนที่ 3 ทั้งวิ่งทั้งแบก

 ตอนที่ 3 ทั้งวิ่งทั้งแบก

            ทุกวันในช่วงเช้าตีห้าครึ่งทุกคนจะพร้อมกันที่ลานฝึกในชุดดำเตรียมพร้อมเดินป่า ฟังเรียกแถวประจำชุดใครชุดมันสี่ชุด พร้อมเบ้หลังน้ำหนักของทรายคนละห้ากิโลและอาวุธปืนประจำตัวขาดไม่ได้ ร่างกายเริ่มปรับตัวเข้าที่ กล้ามขา กล้ามแขวนแข็งโป๊ก เบาเนื้อเบาตัวรู้สึกสบายตัวขึ้นแต่จิตใจยังถูกกดดันไปเรื่อย

            "วันนี้จะเป็นการฝึกช่วยเหลือนำผู้ป่วยออกจากป่า ให้เตรียมเปลและคนป่วยหนึ่งคนเอาที่น้ำหนักเยอะที่สุดในทีมเป็นคนป่วย" ครุฝึกสั่งทุกทีมให้อุปกรณ์และมาเข้าแถวตามเดิม ทีมเราเดลต้าได้ D7 น้ำหนักแป็ดสิบกิโลกรัม ไอ้ ดี7 อมยิ้มแห้งๆมันคงนึกในใจครับว่ามันจะรอดหรือจะร่วงในระยะทางการวิ่งสิบกิโลเมตร "นี่เป็นการวิ่งแบบพิเศษ ห้ามทิ้งคนป่วยเด็ดขาด จับได้ทีมไหนไม่มีคนป่วยโดนกันทั้งทีม"พวกเราได้แต่ร้อง รับทราบ

            เมื่อทุกทีมพร้อมพากเราออกวิ่งและผลัดกันหามผู้ป่วยที่นอนในเปลมีไม้หามหนึ่งอันผลัดกันหามที่ละสองคน รู้สึกว่าทีมเราจะช้ากว่าเพื่อนทุกชุดเพราะไอ้คนป่วยมันน้ำหนักมากเกิน แต่ค่อยๆวิ่งเหยาะๆไปเรื่อยๆ บางทีบางครั้งวิ่งขึ้นเนินเขา ไอ้คนป่วยก็กระโดดลงเปลช่วยเบาแรงเพื่อนขึ้นมาบ้าง นับว่ามันเป็นคนมีน้ำใจ แต่ก็เป็นการฝืนคำสั่งของครูฝึก ในที่สุดวันนั้นพวกเราก็สามารถแบกผู้ป่วยมาถึงเส้นชัยได้ด้วยความสามคคี ผลัดกันแบกทุลักทุเลบ้าง คนป่วยปลอดภัยถึงมือหมอถือว่าภาระกิจสำเร็จในการนำผู้ป่วยออกจากป่า การวิ่งของวันนี้สิ้นสุดลง จบภาระกิจการฝึกไปอีกอย่างหนึ่ง

            วันนี้ก็เป็นการฝึกทดสอบความแข็งแกร่งของร่างกายทุกคนก็สามารถเอาชนะและผ่านพ้นด้วยดีครับ การฝึกของเรายังดำเนินการต่อไป ผมว่ามันจะต้องมีอะไรที่พิเศษกว่าการฝึกธรรมดาจริงๆ โปรดติดตามตอนต่อไปครับ